Właściwie zaprojektowany i wykonany kominek powinien służyć nawet kilkadziesiąt lat. Stąd obudowę kominka wykonuje się z trwałych, najlepiej naturalnych materiałów, takich jak marmur, granit, piaskowiec, cegła klinkierowa, kafle kominkowe,ewentualnie płytki gresowe.
Do wykonania paleniska tradycyjnego stosuje się cegły szamotowe, murowane na zaprawie szamotowej.
Jeżeli kominek ma pomóc w ogrzewaniu domu lub stanowić samodzielne źródło ciepła stosujemy paleniska grzewcze (stalowe lub żeliwne).

Wielkość obudowy kominka dobierana jest do wielkości pomieszczenia, z uwzględnieniem osobistych preferencji przyszłego użytkownika. Natomiast wielkość i moc cieplna paleniska grzewczego zależy głównie od kubatury ogrzewanych pomieszczeń. W polskim klimacie orientacyjny przelicznik mocy paleniska grzewczego do kubatury pomieszczenia to 1kW/25m2 (w nowym budownictwie).

Kominek należy stawić na stabilnym podłożu, styropian znajdujący się pod szlichtą powinien zostać usunięty. Wszelkie osiadanie kominka związane z osiadaniem podłoża może spowodować rozszczelnienie układu spalinowego, czyli dymienie do pomieszczenia.
W przypadku gdy strop jest za słaby należy go wzmocnić, lub przenieść część ciężaru kominka na ścianę (średnia waga kominka wynosi ok. 550 kg).

Kominka nie stawiamy na drewnianej lub łatwopalnej podłodze, elementy łatwopalne należy usunąć lub odpowiednio zaizolować.

Kominki z paleniskiem grzewczym powinny mieć zaizolowane wszystkie ściany w komorze grzewczej. Do izolacji można użyć wełny mineralnej z folią aluminiową (wytrzymałość termiczna wełny, folii i kleju – min. 600°C), można wymurować ścianę z gazobetonu lub Ytong-a, lub zastosować specjalne kominkowe płyty izolacyjne odporne na wysoką temperaturę (wapniowo-krzemianowe, wapniowo-silikatowe). Płyty te mogą stanowić również konstrukcję kominka.